Kobieta z klasą.....

Elegancka kobieta, kabaretki nosi tylko w sypialni. Jeżeli koniecznie chce gdzieś w nich wyjść, jedyną okazją może być tylko bal przebierańców. Nigdy nie założy ich do pracy, albo na pierwszą randkę....

Jak nosić tweedową marynarkę ?

Tweedowa marynarka to jeden z klasyków, któremu warto przeznaczyć na stałe trochę miejsca w swojej szafie. Poranny chłód w moim ogrodzie przypomniał mi o wspaniałym cieple, jakie daje tweed. Tradycyjny produkowany w Szkocji jest tkaniną ściśle tkaną o charakterystycznym skośnym splocie. Wytwarzany z wełny najlepszej, jakości, jesienią i zimą naprawdę grzeje jak kaloryfer. Początkowo nazywany był tweelm, a dzisiejszą nazwę zawdzięczamy banalnej literówce handlarza z początku XIXw, który zamiast napisać tweel, napisał w swojej ofercie tweed. 

 Do świata kobiecej wielkiej mody tweed w 1954 r. wprowadziła Coco Chanel, ozdabiając zgrzebną tkaninę tasiemkami z aksamitu i tworząc swój tweedowy kostium, kanon klasyki. Zatem, tweedowy żakiet ma już prawie 60 lat, ale nic się nie postarzał, wystarczy tylko umiejętnie go nosić. Jest jednym z tych elementów odzieży, który świetnie poddaje się stylizacji.

Żeby wyglądał rasowo, jeżeli jest w tonacjach soli z pieprzem można pobawić się konwencją mody vintage i potraktować go, jako podstawę do stylizacji na lata 40 czy 50 wtedy wystarczy dodać prostą białą bluzkę, klasyczne szpilki, i dodatki inspirowane epoką. Małą torebkę, perełki, toczek lub beret.

Jeżeli twój tweedowy żakiet ma elementy w stylu rustykalnym ( łaty, skórzane albo drewniane guziki) lepiej będzie wyglądał w stylizacjach w klimacie british country. Zestawiaj go z ubraniami o podobnym charakterze. Spodnie typu bryczesy, długie spódnice, kardigany, kaszmirowe sweterki, sportowe koszule, szale, duże miękkie torby, oficerki, męskie półbuty, sztyblety, stworzą zgrany zestaw. 

 Tweedowy żakiet lubi koło siebie eklektyzm. Doskonale wygląda do dżinsów i dziewczęcych cienkich bluzek. Zasada kontrastu grubości i struktury tkaniny przy tweedzie dobrze się sprawdza. Tweedowy splot doskonale miksuje się z innymi wzorami. Ważne żeby całość pozostawała w harmonii stylu.

Tweed powala na przepych, wielość elementów i warstw. Niesie w sobie taki spokój i ciszę, że aby było nowocześnie dodatki wręcz są wskazane. Klasyczne tweedowe spokojne kolory bez obaw można zestawiać z barwami w innych tonacjach, mogą być nawet dość ostre i wyraziste, wtedy unikniesz nudnego i smutnego zestawienia.

 Do tweedu świetnie pasuje przydymiona czerwień, fiolet, głębokie zielenie, oranż, niebieski. Tweedowy żakiet jest naprawdę łatwy w stylizacji, ale jak każda stylizacja wymaga pomysłu i konsekwencji inaczej koncepcja się rozproszy i nie będzie wiadomo, o co chodziło.    

 

 

 

 

 

Harper's Bazaar Polska

Zapowiedzi stały się faktem. Specjalny, testowy Nr 0 już trafił w ręce wyselekcjonowanej grupy czytelników. Oficjalnie nr 1 na polskim rynku dostępny będzie od marca. Jeden z najbardziej uznanych tytułów prasy kobiecej luksusowy Harper’s Bazaar zaczyna przygodę z Polską. Mnie, tak zwana "zerówka", bardzo się podoba...

jak dbać o delikatne tkaniny ?

 

Mam zamówienie na specjalny post! Czy może Pani napisać, jak dbać o szlachetne tkaniny, by jak najdłużej służyły? Szczególnie istotne są dla mnie informacje nt. kaszmiru i jedwabiu.
Od niedawna zaczęłam inwestować w ubrania dobre jakościowo i chcę utrzymać je w doskonałej kondycji na lata. A metki dają różne sprzeczne informacje: prać, nie prać, tylko chemicznie, wyczesywać (??) Etc.
Jak to tak naprawdę jest?

Pomyślałam, rzeczywiście trzeba o tym napisać. Kwestia dbania o ubrania jest tak samo ważna jak ich wybór. Zaniedbane i źle pielęgnowane szybko tracą swój urok. Najwięcej uwagi wymagają oczywiście tkaniny z włókien naturalnych, szczególnie takich jak jedwab i wełna.

 

Wbrew powszechnej opinii włókno jedwabne zbudowane podobnie jak włosy z białka, jest  bardzo wytrzymałe. Jest elastyczne, odporne na odkształcenia,  ma właściwości higroskopijne i z tego powodu potrzebuje utrzymywania w szczególnej czystości. Najprostszym sposobem czyszczenia jedwabiu jest oczywiście dodanie go w ręce profesjonalnej pralni chemicznej. Ale o tym nie będę pisać. Zatem co zrobić, gdy z jakichś powodów pralnia odpada? Prania w pralce, nawet tej przystosowanej do prania tkanin delikatnych osobiście nie polecam. Warto  pochylić się nad jedwabiem i uprać go w ręku. Woda nie może być gorąca, ale nie powinna być też zimna. Taka ciepła niewiele wyższa niż temp ciała będzie w sam raz. Wcześniejsze namaczanie może skończyć się odbarwieniami. Dlatego o ile nie musimy pozbyć się za zastarzałej plamy można od razu przejść do właściwego prania. Najlepiej z użyciem bardzo łagodnych środków piorących przeznaczonych do tkanin delikatnych, albo z dodatkiem szamponu. Jeżeli zależy nam na intensywnych żywych kolorach można do płukania dodać odrobinę octu albo klika kropli cytryny. To zakwasza środowisko, co powoduje ścięcie i utrwalenia barwnika. Nie powinno się tkanin jedwabnych wyciskać. Ja pozwalam im swobodnie ociec z wody. Można osuszyć delikatnie odciskając w ręcznik. Wiele osób poleca suszenia na płasko na rozłożonym ręczniku. Ja zwyczajnie rozwieszam na suszarce albo na wieszaku. Jedwab powinno się suszyć w cieniu i z dala od źródeł ciepła. Najlepiej prasować  go na lewej stronie, średnio ciepłym żelazkiem. Żelazko nastawione na silk często jest zbyt chłodne by starannie rozprasować tkaninę. Spryskiwanie zraszaczem tkaniny może spowodować, że zostaną ślady po kroplach. Więc lepiej tego unikać.

 

Równie wymagającym włóknem jest wełna zwłaszcza te jej delikatne odmiany jak kaszmir, angora czy wełna mierno. Absolutnie nie polecam prania w pralce automatycznej. Nawet w tych teoretycznie do tego przystosowanych. Ryzyko z pralnią chemiczna też tym razem jest za duże.  Pozostaje pranie ręczne, które wydaje się najbezpieczniejsza metodą. Kąpiel w chłodnej wodzie z dodatkiem delikatnych środków piorących albo szamponu włóknom nie zaszkodzi. Wełna lubi środki zmiękczające, dlatego do płukania spokojnie możemy dodać płynu zmiękczającego. Działające powierzchniowo kationy nie tylko zmiękczają włókna, ale także działają zabezpieczająco. Pamiętajmy by płukać również w chłodnej wodzie. Cała operacja powinna być szybka. Namaczania, wstępne prania, w zupełności odpadają. Namoczona wełna staje się bardzo ciężka, a to może prowadzić do osłabiania a nawet przerwania włókien, dlatego z uwagą należy pozbyć się nadmiaru wody po praniu, albo odciskając upraną rzecz w suchy ręcznik albo delikatnie ugniatając. Nie ma mowy o wyżymaniu i wyciskaniu. Delikatnie odciśnięte ubrania suszymy rozkładając na płasko na suchym grubym ręczniku, nadając im właściwy kształt. Pamiętajmy żeby nic nam nie zwisało, bo luźno pozostawiony zwisający rękaw może zrobić się nagle dwa razy dłuższy i węższy niż ten drugi. Suszenie na suszarce czy kaloryferze to gwarancja odkształceń na swetrze, dlatego najlepiej rozłożyć go na gładkiej powierzchni z dala od źródeł ciepła. Z prasowaniem należy uważać. Jeżeli już jest konieczne to najlepiej na lewej stronie niezbyt gorącym żelazkiem.

Znalazłam taką informację, żeby uważać ze stosowaniem perfum na kaszmirowych tkaninach, bo mogą powodować odbarwienia. Cenna rada, bo nawet pachnąca plama, to zawsze plama.
Jeżeli tkanina zaczyna się mechacić i nadmiar włókien zbija się w kuleczki, ja usuwam je specjalną maszynką. Taka golarka do tkanin dostępna jest obecnie praktycznie w każdym większym sklepie AGD. Wyczesywanie wydaje mi się złym pomysłem, bo z czasem sweter nam zniknie, a w najlepszym wypadku będzie wdziankiem na letni wieczór.

 

 

Co zrobić gdy sweter się sfilcuje ? W sieci znalazłam takie sposoby, osobiście nietestowane, ale kto wie……?

Do miski wlej ciepłej wody i rozrób w niej trochę szamponu dla niemowląt, w takiej kąpieli płucz sweter około 20 minut. Po takim płukaniu wymocz sweter przez około 3 godziny w wodzie z mlekiem (1/2 szklanki mleka na litr wody). Następnie wypłucz sweter w czystej wodzie. Odciśnij go delikatnie, rozciągnij. Na stojącej suszarce rozłóż ręcznik i na nim ułóż sweter do suszenia. W trakcie suszenia sweter trzeba ostrożnie naciągać. Samo płukanie w mleku może pomóc na lekkie sfilcowanie.

Sweter można tez potraktować kąpielą fasolową czyli: na noc namocz białą fasolę (50dkg fasoli na ok. 3l wody), rano tą fasolę ugotuj w wodzie w której się moczyła. Po tym fasolę możesz zjeść, a wodę w której się gotowała wystudź i w niej mocz sweter (ok.4 godziny) od czasu do czasu go ugniatając. Następnie wypłucz sweter kilkakrotnie zawsze w czystej chłodnej wodzie, a do ostatniego płukania dodaj 1 łyżkę gliceryny na litr wody. Ważne jest aby temperatura wody zawsze była mniej więcej taka sama – wełniane swetry nie lubią za dużych różnic temperatur.

„Skurczony” wyrób można tez zamoczyć na ok. 20 minut w letniej wodzie z gliceryną (mała buteleczka gliceryny na 4 l wody).W trakcie namaczania sweter trzeba wygniatać co jakiś czas. Potem wyciągnij sweter, delikatnie go wykręć i rozciągnij. Ułóż na płasko do suszenia. W trakcie suszenia też co jakiś czas naciągaj sweter do jego normalnych rozmiarów.

W misce z gorącą wodą rozpuść torebkę amoniaku spożywczego. W takiej kąpieli mocz sweter ok. 20 minut. Następnie kilkakrotnie wypłucz sweter w czystej wodzie i rozłóż do wysuszenia.

Sfilcowany sweter można też wyprasować żelazkiem z parą. Trzeba tylko pamiętać, żeby prasować na lewej stronie i w trakcie prasowania delikatnie naciągać dzianinę.Taki sweter można też zamrozić – trzeba go namoczyć w wodzie lekko wykręcić w ręczniku, poskładać, owinąć folią aluminiową i na kilka godzin włożyć taki pakunek do zamrażalnika. Potem zamrożony obiekt w trakcie rozmrażania delikatnie naciągać.

Stylizacja tygodnia

Mix męskich inspiracji i czerwonej szminki zawsze jest sexi....

Ieva Laguna Dons Autumn Essentials for Alexander Neumann’s L’Officiel Paris Story

Jak byłam małą dziewczynką....

 Jak byłam małą dziewczynką, a programy telewizyjne dla dzieci ograniczały się do 10 minutowej dobranocki i wyczekiwanego, niedzielnego "Teleranka", czas uwielbiałam spędzać nad kartką papieru w nieskończoność rysując królewny. Najcudowniejsze w rysowaniu królewny było rysowanie sukni. Ponieważ suknia za każdym razem miała identyczny kształt, najcudowniejsze w rysowaniu królewny było rysowanie falban. Żałuję, że nie został mi z tamtych czasów ani jeden obrazek, chociaż jak patrzę z perspektywy kostiumografa nie były specjalnie kreatywne.
 Marzenia o królewnie, którą można pięknie ubrać potęgowało to beznadziejne, dobijające i bolesne uczucie, że nie mam lalki Barbie. W tamtych czasach nikt nie miał. Podobno ktoś ją, kiedyś widział, więc plotki i legendy o niej, krążyły wśród takich jak ja, małych dziewczynek. Jak pojawiła się wreszcie w Pewexie, ja już  wolałam dostać nowy sweter.
Mogłabym tego posta opublikować sobie na dzień dziecka, ale ponieważ w komunie już się na różne rzeczy wyczekałam,  nie będę zwlekać do czerwca. Projektujący przez ponad 15 lat dla firmy Mattel Robert Best, połączył w swojej pracy wszystkie moje dziecięce fascynacje i tęsknoty. I zrobił to tak dobrze, że chociaż już nie interesują mnie lalki i rysowanki jestem urzeczona. Dedykuję tego posta wszystkim Paniom które rysowały, albo wciąż rysują sobie, pięknie ubrane królewny....